Rozmowy bardów

B.A.

Zdaję sobie sprawę, że recenzje pisze się zgoła inaczej i traktuje to bardziej jak opinię o tekście. Zapraszam do czytania.

Jest to tekst specyficzny i nie każdemu może się spodobać. Musicie przeczytać dalej, aby dowiedzieć się, czy mnie się spodobał.
Jest sprawnie napisany i widać, że autorka panuje nad językiem.
To co mnie najbardziej uderzyło w tym opowiadaniu to absolutny brak skrępowania, tak jakby limity wyobraźni nie istniały. Rewelacyjne jest to, że fantastyka nie jest jedynie tłem czy narzędziem, a staje się tu pełnoprawną bohaterką. To samo jest z emocjami i uczuciami - maja własne role i grają je bardzo dobrze.
Czytając ten tekst przychodziło mi na myśl dziecko, które bawi się we własnej wyobraźni. To było super!
Innym skojarzeniem były różne prace w 3ds max, czy innych programach z grafiką 3D, gdzie to, co się stworzyło można było obracać, oglądać ze wszystkich stron i patrzeć, jak się ma w stosunku do pozostałych rzeczy. Tak samo robi autorka w tym opowiadaniu i chwała jej za to.
Bardzo fajnie łączą się tu stare motywy, ale przedstawione w nowym świetle. Jest miłość. Jest walka z potworami. Jest powrót do świata żywych. Niby wszystko było, ale nie tak jak tutaj. Mamy nowe spojrzenie, świeże spojrzenie i przede wszystkim szczere - czuć osobiście autorkę, a to przenosi się na czytelnika.
Autorka chce nas zauroczyć wizją świata (żyjącego! - co czuć od samego początku), emocji i jej się to całkowicie udaje.
Jest niestety w tym opowiadaniu również łyżka dziegciu, czyli zakończenie.
Odczuwam pewien niedosyt odnośnie spotkania bohatera z Ame i mam wrażenie, że można to było rozwinąć i ciekawiej opisać. Ono powinno być "bardziej", bo w końcu do niego zmierza cała historia.
Dużo większy zgrzyt jest natomiast w części końcowej. Autorka przez cały tekst bardzo ładnie prowadzi nas przez fabułę, jednocześnie pokazując przemyślenia bohaterów i naprowadzając na określone myśli. Aż w końcu przychodzi ostatnia część i to do czego byliśmy tak ładnie naprowadzani jest nam rzucone prosto w twarz! Po prostu wyłożone jak krowie na rowie! Muszę przyznać, że do takich wniosków, jakie zostały przedstawione w końcówce doszedłem już wcześniej, a później tylko czułem się jakby autorka nie ufała mi jako czytelnikowi, że będę umiał odnaleźć sedno tych przemyśleń.
Przy tej części doznałem wrażenia jakby coś goniło autorkę, żeby skończyć opowiadanie (nie wiem - może termin albo limit znaków?).
Minusem jest również w końcówce motyw SF - w porównaniu do wcześniejszej treści jest w nim "mało autorki". Motyw dość dobrze wyeksploatowany - pewne białe myszki miały ten sam pomysł. I okropny solilog, który jest wg mnie stanowczo za długi i nużący, a także odrobinę bełkotliwy.
Na szczęście końcówka to chyba mniej niż 10% tekstu.

Podsumowując, opowiadanie ma swoje wady, ale przeważają zdecydowanie plusy i niesamowita, nieskrępowana wyobraźnia. Z przyjemnością będę śledził kolejne dokonania Nemesis, bo dobrze się zapowiada i myślę, że będzie warto.

Iv

zgadzam się z twoją recenzją... ja jestem wielkim fanem twórczości Nem i jestem praktycznie na bieżąco z czytanie jej opowiadań(zostały mi do przeczytania 2 najnowsze)

B.A.

To pierwszy tekst Nem, który czytałem i jak do tej pory jedyny. Nie można jeszcze powiedzieć, że jestem jakimś wielkim fanem, ale widzę potencjał, zwłaszcza jeśli chodzi o plastyczny, obrazowy styl i bogatą wyobraźnię.

Nemesis

Ja jestem wielkim fanem swojej twórczości xd Macham sobie wachlarzami i podpisuję sobie autografy xd

B.A.

A Ty co tutaj robisz?
Cicho siedź!
Albo lepiej idź sobie, jak Cię obgadujemy Razz

Nemesis

Dobrze tato ;3

B.A.

Zawsze łatwiej się narzeka, a Polacy mają do tego jakiś bonus z racji urodzenia. To może ponarzekajmy, co?

Iv, co Tobie się nie podobało?

Nem, tylko mi tu nie próbuj pyskować, młoda damo!

Nemesis

;3 uwielbiam jak tak do mnie mówisz.
Mnie się nie podobało, że w qfancie dali mi brązowy kolor pod opowiadanie i korekta nie zostawiła w moim tekście ani jednego niepoprawionego zdania. Poza tym miałam wątpliwości czy zostawić scenę z sąsiednią wioską, ale uznałam, że wątek rozmnażania w świecie drapieżności jest dość interesującym eksperymentem myślowym, i go zostawię. Frag napisał mu też opinię. O, tu jest: [link widoczny dla zalogowanych]

Iv

mnie nie podobało się to że było takie krótkie i musiałam na nie dość długo czekać... pamiętam że co jakiś czas pytałam się Nem jak jej idzie pisanie i czasem wysyłała mi fragmenty...:p

Nemesis

Nierealne ;p To jest to opowiadanie, które pod butem Młodzika napisałam w dwa dni przed końcem terminu oddawania prac.

Iv

Nie poczują jak umierają? wysłałaś mi dwa razy fragmenty początku...;p krótkie bo krótkie ale wysłałaś;p

Nemesis

Eee a może w sumie miałam cokolwiek. Ale tego było chyba nie więcej niż strona.