Rozmowy bardów

Nemesis

Przy okazji tworzenia tego bardzo ogólnego chciałabym poruszyć pewien wątek, a mianowicie: jak oceniacie filmy, np na filmwebie? Czy nie macie wrażenia, że jakaś niewidzialna ręka każe wam uważać za dobre jakieś obyczajowe, nudne wymiociny typu "ziemia obiecana", a dawać tylko siedem bardzo fajnym filmom, które podniosły wam ciśnienie, ale niestety wg większości nie mają aż takiej wartości artystycznej? (jak x-man). Bo według mnie obyczajówka to coś co niemal nie powinno mieć miejsca, bo jest właśnie tym, czym jest, kurzem cywilizacji, odchodami, pozostałościami po szarości życia. Ale nie o to oczywiście pytam, pytam o uleganie presji "wielkości" dzieła.

Avitta

nie. Wszystkie filmy na filmwebie oceniam tylko według moich własnych kryteriów. Nawet niezbyt ambitny film, ale przyjemny, z dobrą obsadą i ładną scenografią mogę ocenić bardzo wysoko, podczas kiedy np. "Placu Zbawiciela" nie lubię za to, że jest dołujący, co jest jedyną wartością tego filmu. A obsypany nagrodami xD

Pirat

[link widoczny dla zalogowanych]
to moje konto na filmwebie, invajcie do znajomych

Arya

Oceniam tylko i wyłącznie z swojego subiektywnego punktu widzenia, innymi słowy. poniżej 8 gwiazdek nie schodzę XDDD

Nemesis

czemu? ja się powyżej nie wspinam jeśli już oceniam ;p

Gabriel

a ja nie oceniam. oceny na stronach internetowych sa dla masy, co by im ułatwić życie w tym skomplikowanym świecie. Z oceną na filmwebie prawie nigdy sie nie zgadzam (i są to mega rozbierzności w zdaniach).

Avitta

a ja oceniam dla samego oceniania, nie po to, by pomagać ludziom. Nie lubię ludzi. A ocenianie sprawia mi przyjemność xD

KarmazynowyTorbacz

Mam konto na filmwebie, ale mało filmów oceniłem, bo zbyt leniwy jestem. Te co oceniłem, to tylko zgodnie z własnym sumieniem, chociaż też nie do końca. Są po prostu pewne filmy, którym za pewne elementy trzeba punkty przyznać. Weźmy za przykład taką Mechaniczną Pomarańczę, nie podobał mi się w ogóle, a dałem chyba 4/10, bo trudno nie docenić wartości artystycznych czy dialogów/narracji. Ale jest też odwrotnie, jak z Transformers na przykład. Mimo że bardzo mi się podobał, to dałem 7/10, bo dialogi, fabuła i aktorstwo jest słabe. Pojawia się też problem, który dotyczy sporej części oceniających na filmwebie - ludzie myślą, że każdy film trzeba oceniać takimi samymi kryteriami. Według mnie to całkiem absurdalny pomysł. Wróćmy do Transformers, dostaje słabe noty, bo 'aktorstwo, fabuła i sens całego filmu jest beznadziejny'. No ale jak można film, w którym chodzi o to, żeby ładnie wyglądał i był epicki rozpierdol w ten sposób ocenić? Osoby, które tak oceniają, zdają się nie stosować tego w drugą stronę - Ojcu Chrzestnemu albo Mechanicznej Pomarańczy, nie zarzucają, że słabe efekty specjalne, albo nie ma ich wcale, tak samo jak jakiejkolwiek akcji. Niektórym ciężko dostrzec, że nie wszystkie filmy mają taki sam cel. I to mnie właśnie denerwuje.

Nemesis

Dla mnie wszystkie filmy mają tylko jeden cel: rozbawić mnie, zabawić, rozerwać, poruszyć. Sensu szukam w książkach. Więc jeśli film mnie porusza to oceniam go wysoko, a jeśli nie to nie. Ale w zasadzie to nie oceniam bo nawet nie mam filmwebu. Oceniam tylko książki na bbn.

Arya

Nie schodzę poniżej 8, bo po prostu większość rzeczy mi się podoba, tak już mam, a nawet jak mi się nie podoba, to podobają mi się elementy konkretne. Prawdę mówiąc, ja oceniam, bo chociaż nie zgadzam się z ocenami na filmwebie zazwyczaj, to lubię sobie czasem obejrzeć jakiś film z moich rekomendacji, a do tego trza ocen

Pirat

Nemesis

AHAHAHAHEHAHAHAHA LOLOLOLO BUAHEHAHAHEHEHEHEHEAHEHEHE XDDDDDD

Młodzik

Film może być równie ambitny co książka, ale oczywiście przez to się nie sprzeda i nie uzyska takiego rozgłosu, jak powinien. Wydanie książki nie kosztuje tak dużo co wyprodukowanie filmu, więc i podejście zupełnie inne.

Mam wrażenie, że często gęsto stosuję różne miary przy ocenianiu filmów, ale patrząc na swój top, za najlepsze uważam filmy silnie oddziałujące na emocje, czyli animacje.
Bynajmniej nie uważam też, że nie pokrywanie się moich gustów z gustami mas jest dowodem na moją wyjątkowość. Nie zawsze jest tak, że arcydzieło potrafi docenić tylko grono wysmakowanych krytyków. Takie "Sto lat samotności" sprzedało się w 30, czy 50 mln egzemplarzy, co nie przeszkodziło książce w uzyskaniu statusu arcydzieła, a autorowi w zdobyciu Nobla. Co innego, że mnie zupełnie nie ruszyło.

Nemesis

W sumie ja traktuję też filmy inaczej niż książki. Mogą być estetyczne i mało ambitne, ale muszą być ciekawe. Filmy nudne zostaną przeze mnie słabo ocenione nawet jeśli są mega ambitne. Hmm część z nich nawet nie ma sensu. Np. "Antychryst". Imo 100x sensowniejszy był "Avatar".

Młodzik

Mnie akurat mało który film nudził. Bodajże tylko "Odyseja kosmiczna" była tak wybitnie niestrawna.
Wczoraj obejrzałem amerykański remake "Pozwól mi wejść" i się zauroczyłem. Ponoć nawet pięt nie sięga szwedzkiemu oryginałowi, tym bardziej muszę zobaczyć.

Nemesis

"Miasteczko Halloween"

Przy okazji rozmowy z Młodzikiem przypomniał mi się najmilszy memu sercu twór, jaki kiedykolwiek pojawił się na ekranach telewizorów. Poznałam go jeszcze będąc dzieckiem, i urzekł mnie całkowicie i absolutnie zawładnął moją duszą. Do dziś sądzę, że jest niedoścignionym wzorem dla wszystkich twórców bajek i animacji dla dzieci i dorosłych, odpowiedzią na pytania: jak stworzyć klimat, który nie opuści na lata, jak inspirować przez kolejne pokolenie, a także, jak oczarować muzyką, która będzie grać w sercach do końca życia. Zapewne każdy z was usiądzie przed „Kevinem samym w domu” na święta. Ja bez wątpienia nie odpuszczę „Miasteczka Halloween”.
„The Nightmarre before Christmas” to film animowany, którego ujrzał świat w 1993 roku, scenariusz napisał sam umiłowany przeze mnie Tim Burton (Sweenney Todd, Jeździec bez głowy, Żukosoczek, Gnijąca Panna Młoda, Edward Nożycoręki itd.). Opowiada o magicznym miasteczku mrocznych stworów ze święta Halloween i absolutnie obłędnym królu Dyniowego Święta, Jacku Szkieletonie, który zakochuje się w specyfice świąt Bożego Narodzenia i postanawia, że w tym roku to on je zrobi. Z pomocą swoich mrocznych przyjaciół przystępuje do diabolicznego planu i wszystko byłoby dobrze… Albo nie. To nie mogło się udać ;].
Chciałabym móc tym razem nie zachwycać się nad przedmiotem mojej recenzji, ale w tym wypadku nie sposób i jestem pewna przyzna to każdy, kto skusi się na „Miasteczko Halloween”. Scenariusz jest napisany tak doskonale, że można się tylko uczyć od Tima Burtona. Postacie są wielowarstwowe, doprowadzają do śmiechu i łez, a młodsze dzieci zapewne też do strachu. Jack Szkieleton do dzisiaj jest moją skrytą i największą ze wszystkich miłością, a w dodatku idolem. Twórcy tej animacji poklatkowej musieli się porządnie namęczyć nad całym zestawem jego mimiki i drobnych gestów, bo sposób jego poruszania się jest dość wyrafinowany, by przyciągał uwagę. Klimat całości jest mroczny, zwyczajnie mroczny. Z wyjątkiem Miasteczka Bożonarodzeniowego, tam jest po prostu psychodeliczny.
Jako, że jest to musical polecam nawet poliglotom wersję polskojęzyczną. Jest zwyczajnie lepiej zrobiona. Polscy aktorzy postarali się, śpiewają doskonale, teksty piosenek tłumaczone są kreatywnie i nic nie można im zarzucić, no i głos Jacka jest dużo przyjemniejszy dla ucha. Soundtrack zarówno angielski jak i polski jest po prostu doskonały i stał się inspiracją dla wielu zespołów. Najlepsze covery, które przychodzą mi do głowy to „This is Halloween” Marilina Mansona, „Kidnap the Sandy Claus” KoRna czy „Sally Song” Amy Lee.
W tym roku, tak samo jak w poprzednich latach mam zamiar znowu rozkochać się w „Koszmarze Przedświątecznym”. Wam też polecam.

http://www.youtube.com/watch?v=Gf8bWECnDKk&feature=related